Ontslag op staande voet, wanneer is sprake van dringende redenen die een ontslag op staande voet rechtvaardigen?

Op grond van artikel 7:677 lid 1 BW kan een werkgever of werknemer de arbeidsovereenkomst direct opzeggen wanneer sprake is van dringende reden. Als dringende reden wordt aangemerkt zodanige daden, eigenschappen of gedragingen van de werknemer dat van degene die opzegt redelijkerwijs niet gevergd kan worden dat de arbeidsovereenkomst nog zal voortduren. De dringende reden voor het ontslag worden genoemd in een ontslagbrief aan de werknemer. De redenen die hierin worden genoemd, worden door de rechter beoordeeld. Bij de beantwoording wordt gekeken naar alle omstandigheden van het geval. Tot deze omstandigheden behoren onder meer de persoonlijke omstandigheden van de werknemer, zoals iemands leeftijd, de aard en duur van het dienstverband en de gevolgen van het ontslag op staande voet.  De gevolgen van een ontslag op staande voet worden afgewogen tegen de aard en ernst van de redenen van het ontslag.

Kortom, een ontslag op staande voet kan niet lichtvaardig worden gegeven. Wanneer de rechter tot de conclusie komt dat geen sprake is geweest van een dringende reden die een ontslag op staande voet rechtvaardigt, dan duurt de arbeidsovereenkomst voort en dient er loon te worden betaald.